Het pijnlijke gebrek aan lichaamsbeweging is wat onze kleine baby's aan het huilen maakt. 
De vitaliteit, de warmte ontbreekt. 
Het luide. Het roerende. 
Alles wat de baby elke dag meemaakte in de baarmoeder van de moeder. 

Vanaf de conceptie werd het elke dag gerockt. Hoorde je stem elke dag op vaste tijden. Plotselinge geluiden, maar ook de rustgevende regelmatige ademhaling 's nachts. 

En plotseling ontbreekt alles. De moeder legt haar kleine baby in een mooi bed. Ze zorgde tijdens de zwangerschap voor de wieg. Later zet het haar langverwachte kind in een kinderwagen. Natuurlijk wil ze het beste voor haar kroost. Ze deed er lang over om erachter te komen welke kinderwagen de juiste was voor haar kleine schat en haar. Als de baby huilt, wiegt ze hem heen en weer in de kinderwagen. Als het trilt, wordt de baby weer rustiger. 
Maar het trillen is niet zoals in mama's buik. Het is anders. De baby kalmeert en de moeder stopt met trillen. Ze laat haar hand van de handgreep van de kinderwagen los en gaat weer in haar stoel zitten. 

Dan is het er ineens weer: de leegte. De baby ziet alleen de binnenbekleding van de mand waarin hij ligt met zijn ogen, die nog niet breed genoeg zijn. 
Het kan mama's ademhaling niet horen. 
Het ruikt mama's heerlijke geur niet. 
En ook niet van de verzachtende moedermelk. 

Het is in het eeuwige nu - zonder te weten wanneer de pijnlijke leegte weer zal eindigen. Het is aan het huilen. En snikt. En schreeuwt. Mama weet dat het tijd is om weer te eten. Voor een korte tijd neemt ze eindelijk haar kroost in haar armen. En alles is goed. Het nu kan blijven. De pijn is vergeten. Het is in orde en goed. Het is warm, het ruikt naar mama, je hoort de ritmische ademhaling. Het voelt zijn lichaam door de aanraking van zijn moeder. 

Wat zou het mooi zijn als dit moment voor altijd zou bestaan - zoals andere moeders die hun kleintje vanaf de geboorte dragen en voorzien in de behoeften van het kind. 

De onuitgesproken behoeften die de baby niet kan zeggen. 
Wat hij in eerste instantie probeert uit te drukken met krachtig, schril gehuil en later zacht gejank.

Auteursrecht Ceyda Temur